Darwin e a evolución
A idea (feita pública por Lamarck) que as especies poden cambiar ao longo do tempo non foi inmediatamente aceptada por moitos: a falta dun mecanismo crible conspiraron contra a aceptación da idea. Charles Darwin e Alfred Wallace, ambos traballando independentemente, realizaron extensas viaxes e, eventualmente, desenvolveron a mesma teoría acerca de como cambiou a vida ao longo dos tempos como así tamén un mecanismo para ese cambio: a selección natural.
En Inglaterra, Charles Darwin estudou mediciña sen concluíla na Universidade de Edimburgo e para clérigo en Cambridge tamén sen concluír, alí en cambio manifestouse a súa inclinación polas ciencias naturais. Obtivo, aos seus vinte e dous anos, unha praza no H.M.S. Beagle (His Majesty’s Ship) ao mando de Robert FitzRoy, de vinte e seis. Reinaba por aquel entón raíña Victoria.
Esta viaxe deu a Darwin unha oportunidade única para estudar a adaptación e obter un sen número de evidencias que foron utilizadas na súa teoría da evolución. Darwin dedicou moito tempo a coleccionar especimenes de plantas, animais e fósiles e a realizar extensas observacións xeolóxicas. A viaxe que incluíu, entre outros puntos, toda a costa atlántica sudamericana e o paso polo estreito de Magalláns. Unha das escalas mais importante foi a do arquipélago das Galápagos, fronte a Ecuador, en cuxas áridas illas observou ás especies de paxaros (pinzóns), as famosas tartarugas xigantes e notou as súas adaptacións aos diferentes hábitats isleños.
Ao retornar a Inglaterra en 1836, comezou (coa axuda de numerosos especialistas) a catalogar a súa colección e a fixar varios puntos da súa teoría:
1. Adaptación: todos os organismos adáptanse ao seu medio ambiente
2. Variación: todos os organismos presentan carácteres variables, estes son unha cuestión de azar, aparecen en cada poboación natural e hérdanse entre os individuos. Non os produce unha forza creadora, nin o ambiente, nin o esforzo inconsciente do organismo, non teñen destino nin dirección, pero a miúdo ofrecen valores adaptativos positivos ou negativos.
3. Sobre-reproducción: todos os organismos tenden a reproducirse mais alá da capacidade do seu medio ambiente para mantelos (isto baseouse nas teorías de Thomas Malthus, sinalou que as poboacións tenden a crecer xeometricamente ata atopar un límite ao tamaño da súa poboación dado pola restricción, entre outros, da cantidade de alimentos).
4. Dado que non todos os individuos están adaptados por igual ao seu medio ambiente, algúns sobrevivirán e reproduciranse mellor que outros, isto é coñecido como selección natural. Algunha veces faise referencia a este feito como “a supervivencia do mais forte”, en realidade ten mais que ver cos logros reproductivos do organismo mais que coa forza do mesmo.
A diferenza de Darwin que pertencía á clase alta inglesa, Alfred Russel Wallace (1823-1913) tamén inglés, proviña dun estrato social diferente.
Wallace pasou moitos anos en Sudamérica, publicou as súas notas en Viaxes no Amazonas e o Río Negro en 1853.
En 1854, Wallace abandonou Inglaterra para estudar a historia natural de Indonesia, onde contraeu malaria.
En 1858, Darwin recibiu unha carta de Wallace, na cal detallaba as súas conclusións que eran iguais á aínda non publicada teoría de Darwin sobre a evolución e a adaptación. Darwin e os seus colegas leron o traballo de Wallace o 1º de Xullo de 1858 nunha reunión da Sociedade Linneana, xunto coa presentación do mesmo Darwin sobre o mesmo tema.
O traballo de Wallace, publicado en 1858, foi o primeiro en definir o rol da selección natural na formación das especies. En coñecemento do mesmo Darwin apresurouse a publicar, en novembro de 1859, o seu maior tratado, A orixe das especies.
Este libro influíu profundamente no pensamento achega de nós mesmos e, conxuntamente coas teorías astronómicas de Copérnico e Galileo (séculos XVI e XVII), cambiou a forma de pensar do mundo occidental, é claro que estes pensamentos se contradín coa interpretación literal da Biblia. Nas súas censuradas memorias (censuradas pola súa muller e recuperadas pola súa neta) Darwin chegou a escribir “Nunca cheguei a percibir que ilóxico era afirmar que cría no que non podía entender e no que de feito é inintelixible. Podería dicir con absoluta verdade que non desexaba discutir ningún dogma; pero nunca cheguei ao absurdo de sentir e dicir, “creo no que é incrible”.
En base ao relatado aínda que a teoría da evolución atribúese xeralmente a Darwin, para ser correcto é necesario mencionar que ambos, Darwin e Wallace, desenvolveron a teoría. A raíña Victoria nunca os fixo cabaleiros. Os restos de Darwin, falecido en 1882 foron sepultados na Abadía de Westminster, á beira de Newton. Anos despois ao seu lado foi sepultado quen o obrigou a escribir A orixe das especies: Alfred Rusell Wallace…
Aínda que con algúns cambios esta teoría elaborada en 1859, (os mais notables debido á incorporación da xenética e do os coñecementos do ADN) é aceptada pola maioría dos científicos como unha guía na cal baséase a bioloxía moderna.
A coidadosa observación en terreo dos organismos e o seu medio ambiente levaron a Darwin e Wallace a definir o rol da selección natural na formación das especies. Tamén utilizaron o traballo do xeólogo Charles Lyell e as ideas de Thomas Malthus. Malthus publicou as súas ideas en 1798 (Essay on the principle of population), e fixo notar que a poboación humana era capaz de duplicarse cada 25 anos. Nese caso chegaríase a un punto no que faltaría a comida levando isto á fame, á desnutrición e á guerra, o cal reduciría a poboación. Wallace e Darwin adaptaron as ideas de Malthus acerca de como a influencia da falta de recursos afectan ás poboacións.